Περιμένοντας τον Γκοντό

Μια παράσταση σταθμός στα όρια του μνημειακού και του κωμικού σε σκηνοθεσία του διεθνούς Έλληνα σκηνοθέτη Θεόδωρου Τερζόπουλου, κατευθύνοντας τον εξαιρετικό ιταλικό θίασο Emillia Romagna Teatro.

«Τίποτα δεν είναι πιο πραγματικό από το τίποτα» είχε δηλώσει ο Σάμιουελ Μπέκετ (1906-1989) και με το «Περιμένοντας τον Γκοντό» (1948) εκσφενδόνισε σαν μετεωρίτη αυτό το «τίποτα» πάνω στη σκηνή. Γιατί τίποτα το αξιοσημείωτο, σε επίπεδο δράσης και υπόθεσης, δεν συμβαίνει σε αυτό το έργο εκτός από τους δύο παρίες του δρόμου, τον Βλαδίμηρο και τον Εστραγκόν, που ντυμένοι με τα κουρέλια τους, στέκονται πλάι σε ένα δέντρο και μιλώντας περί ανέμων και υδάτων, συναντιούνται τυχαία με τρεις εξίσου περίεργους τύπους, ενώ κατά βάση περιμένουν κάποιον άλλον. Εκείνον που δεν έρχεται ποτέ. Ποιος είναι, τελικά, ο Γκοντό του τίτλου που δεν εμφανίζεται ποτέ; Κάποιος σωτήρας ή ακόμα και ο ίδιος ο Θεός, όπως φανερώνει η παραφθορά του ονόματος στα αγγλικά (Godot, από το God = Θεός);

Ο Μπέκετ έχει, πάντως, παραδεχτεί ότι εκείνο που ενδιέφερε τον ίδιο δεν ήταν τόσο ο Γκοντό, όσο το «περιμένοντας».

Μια παράσταση σε συνδιοργάνωση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και του Δήμου Θεσσαλονίκης για τα 60α Δημήτρια