Χαιρετισμοί

Η Θεσσαλονίκη, αυτή η «πολύσπερμη, χωρίς ηλικία πόλη», γιορτάζει φέτος τα εξηκοστά γενέθλια ενός πολιτιστικού θεσμού που έχει συμβάλει τα μέγιστα στην ανάδειξή της σε σημείο αναφοράς για το σύγχρονο Πολιτισμό στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Ενός Πολιτισμού που κατέχει διακριτό ρόλο στην πολιτική μας προσέγγιση, λειτουργεί ενωτικά, πολλαπλασιαστικά και δυναμικά.

Σημείο αναφοράς των φετινών εορταστικών εκδηλώσεων που ξεκινούν την 1η Οκτωβρίου είναι οι Εποχές. Εποχές που περνούν και έρχονται, εποχές νέες και παλιές, που συνθέτουν το μοναδικό παλίμψηστο μιας πόλης που εξελίσσεται, δημιουργεί, αξιοποιεί τον πολυπολιτσμικό της πλούτο, συνθέτει και διακρίνεται στο διηνεκές για το μοναδικό πολιτιστικό της αποτύπωμα και την εξωστρέφειά της. 

100 χρόνια από τη γέννηση του Μανώλη Αναγνωστάκη, του ποιητή που «έταξε την ποίησή του στην υπηρεσία της πατρίδας και τα πάθη του οποίου εκπορεύονται από της πατρίδας τα πάθη», το ομώνυμο ποιητικό του έργο δίνει τον τίτλο των 6οων Δημητρίων ως φόρο τιμής στον συμπολίτη μας «πεζοπόρο της ποίησης», ενός εκ των σπουδαιότερων πνευματικών ανθρώπων που τίμησαν με το έργο τους τη Θεσσαλονίκη.  

Θα ήθελα να ευχαριστήσω το Υπουργείο Πολιτισμού για την ουσιαστική υποστήριξη που παρέχει, ώστε να προσφέρουμε στη Θεσσαλονίκη  εκδηλώσεις υψηλού επιπέδου, εκδηλώσεις ανάλογες της δυναμικής μιας πόλης όπου ο Πολιτισμός, πράγματι, συναντά και πάλι την ουσία του. 

Η σύμπραξη και η συνέργεια φορέων Πολιτισμού όπως της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης, του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και του Κρατικού Ωδείου χαρίζει στην πόλη μια σειρά μοναδικών εκδηλώσεων που φέρνουν για μια ακόμη φορά τη Θεσσαλονίκη στο πολιτιστικό προσκήνιο και υπηρετούν το όραμά μας για μια πόλη με ανοιχτούς τους πολιτιστικούς της ορίζοντες 365 ημέρες το χρόνο.

Πλούτος της πόλης είναι ο Πολιτισμός της. Και στον Πολιτισμό αυτό επενδύουμε ώστε η πόλη να κερδίσει και πάλι τη συλλογική της αυτοπεποίθηση, να τολμήσει και να καινοτομήσει.

Γιορτάζουμε το χθες, ονειρευόμαστε το αύριο, Δημήτρια για πάντα! 

Φέτος τα Δημήτρια γιορτάζουν 60 χρόνια ζωής, με το 60 όμως να μην αποτελεί έναν επετειακό αριθμό, αλλά τρανή απόδειξη για το πώς και πόσο ο πολιτισμός αποτελούσε και θα αποτελεί πάντα την παλλόμενη καρδιά αυτής της πόλης. Το φεστιβάλ, εγγεγραμμένο στην κυτταρική μνήμη και στο DNA της Θεσσαλονίκης, είναι πλέον ο φυσικός ρυθμός του αστικού μας φθινόπωρου. Ξεφυλλίζοντας τα λευκώματα και τους καταλόγους των περασμένων χρόνων, βλέπω, διαβάζω και ανακαλώ ιστορίες από νευρικές πρεμιέρες και πρωτοποριακές παραστάσεις. Από γενναίες καλλιτεχνικές επιλογές που μεταμορφώθηκαν σε αξέχαστες βραδιές, τις οποίες ακόμα η Θεσσαλονίκη τις συζητά και τις ανακαλεί. Νύχτες με θέατρο, μουσική, χορό και εικαστικά, στιγμές μεγάλες, συγκινήσεις μοναδικές.

Θεωρώ, όμως, ότι ο φετινός χαιρετισμός δεν μπορεί να είναι σαν όλους τους προηγούμενους. Νιώθω ότι δεν αρκεί να σας καλωσορίσω για άλλη μια χρονιά στο φεστιβάλ, ή να σας ευχαριστήσω θερμά, για όλα αυτά τα χρόνια που στηρίζετε ολόψυχα τον θεσμό. Ένα εξίσου μεγάλο και από καρδιάς ευχαριστώ θέλω να απευθύνω και σε κάθε καλλιτέχνη, τεχνικό και εθελοντή που κοπίασε, πίστεψε, συμμετείχε και μαζί με εσάς, τους υποστηρικτικούς θεατές αυτής της πόλης, καταστήσαμε το όνειρο των Δημητρίων πραγματικότητα. Όλη η πόλη και όλοι μαζί είμαστε οι συγγραφείς της εποποιίας των 60 χρόνων. Για αυτό και θα μου επιτρέψετε να θεωρήσω τα φετινά Δημήτρια ξεχωριστά, ιδιαίτερα και κομβικής σημασίας για το μέλλον του πολιτισμού της Θεσσαλονίκης, καθώς ο στρογγυλός αριθμός 60 μας δίνει την ευκαιρία να σταθούμε στην κορυφή και, αναπολώντας το παρελθόν του θεσμού με νοσταλγία, να αποτιμήσουμε τις κορυφαίες στιγμές του. Ναι, είναι όμορφο να θυμάσαι και να νοσταλγείς, αλλά την ίδια στιγμή ο αριθμός 60 ας γίνει η αφορμή, ώστε εκτός από το χθες και τις συγκινήσεις του να κοιτάξουμε το αύριο και τις προκλήσεις που κουβαλά. 

Το φεστιβάλ, ταγμένο πάντα στα ωραιότερα του σήμερα και τα σπαρταριστά ενός ψηφιακού μέλλοντος που ήδη δηλώνει παρόν, υπόσχεται να συνεχίσει να ανιχνεύει, να ιχνηλατεί, να ανακαλύπτει και να δίνει βήμα στις νέες και καινοτόμες φωνές. Εξού και θα δηλώσω πως τα φετινά 60ά Δημήτρια, αλλά και όλα τα μελλοντικά, από τούδε και στο εξής, δεν θα είναι ένα σκέτο δρώμενο, αλλά μια αποστολή. Ένα καθήκον που υπαγορεύει στον θεσμό να ερευνά, να αναζητά, να προωθεί και να ενισχύει τις δημιουργικές φωνές από την επικράτεια όλων των «σημείων» του ελληνικού και του διεθνούς πολιτιστικού χάρτη. Σας προτρέπω να ζήσετε δυνατά κάθε στιγμή της φετινής επετειακής διοργάνωσης, να απολαύσετε τις παραστάσεις και να μοιραστείτε τα συναισθήματα και τον ενθουσιασμό σας, ευχόμενος καλή μας γιορτή και καλά 60ά μας γενέθλια!

Παντού στην πόλη, παντού στον κόσμο!

Από το Περιμένοντας τον Γκοντό του Θεόδωρου Τερζόπουλου και τους Βερολινέζους τέκνο πανκ Gewalt, στο Άγιον Όρος του Φώτη Κόντογλου· από το ιπτάμενο τσίρκο των Γάλλων Galactik Ensemble και τα αργεντίνικα τανγκό του Richard Galliano με τους New Viaggio Trio, στη Χρυσή Εποχή του Κωνσταντίνου Ρήγου. Τσεκάρετε την play list των φετινών Δημητρίων και τις προτάσεις του φεστιβάλ, που για έναν μήνα παρουσιάζει ένα υψηλό δείγμα πολιτισμού. Μπείτε στο πνεύμα των Εποχών, τη λέξη κλειδί, δανεισμένη από τον τίτλο της πρώτης ποιητικής συλλογής του Μανόλη Αναγνωστάκη. Τιμούμε τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή, δίνοντας παράλληλα το στίγμα της φετινής κομβικής ημερομηνίας για τον θεσμό. Τα Δημήτρια εξηντάρισαν νοηματοδοτώντας κάθε φθινόπωρο με σπάνιες ποιότητες και θεάματα. 

Από το Madre Salonico του Λέοντα Ναρ και το Sillilab: No difference between ho ho ho!!! της Ρούλας Πατεράκη, στην οπερέτα Θέλω να δω τον Πάπα! του Θεόφραστου Σακελλαρίδη και από τον Γερμανό σούπερ σταρ της λογοτεχνίας Sebastien Fitzek που καταφθάνει στην πόλη για μια μοναδική συνομιλία με τους αναγνώστες, στο βιεννέζικο μουσικό σύνολο της Original Wienner Johann Strauss Capelle, διαλέξτε το ρεπερτόριο που σας ταιριάζει και ξεχυθείτε παντού στην πόλη για να βιώσετε τη μεγάλη γιορτή!